Rozdział 22 ,, Tajemnica skrywana przez własną siostrę i mała sprzeczka ?? "

Sara !! – głos Weroniki obudził mnie nad ranem…..

-Hmm – mruknęłam mając nadal zamknięte oczy

-Sara obudź się !- zaczęła mnie szturchać

-Co ?

-Chłopaków nie ma

-I tylko po to mnie budzisz ?

-Nie , ale ich nie ma

-Może pojechali do studia ?

-Nie, coś ty pytałam się pani Karen i ona o niczym nie wie

-Proszę cię, może wszyli na miasto nie wiem, przecież nie będą informować każdego co i jak o której godzinie robią

-No tak.., ale

-No ale dobranoc – powiedziałam kładąc się z powrotem

-Jakie dobranoc ? Jest 10 :30

-Jestem zmęczonaaaaa- przeciągnęłam

-E tam wstawaj

-No ale po co ?

-No chodź to na miasto pójdziemy dawno nie wychodziłyśmy razem

-Okej, daj mi chwilę to się ogarnę

Gdy wstałam już z łóżka cudownie obudzona przez moją kochaną siostrzyczkę udałam się do łazienki , gdzie wzięłam orzeźwiający prysznic i ubrałam wybrany zestaw.

 Gdy robiłam sobie lekki makijaż zobaczyłam że rana którą miałam na twarzy już znikła. Schodząc na dół już usłyszałam głos mojej siostrzyczki

-No idziemy ?

-No już – powiedziałam będąc już na dole

-A gdzie to moje kochane córeczki idą ?

-Na miasto , a gdzie są Leo i Charlie? – zapytała się Weronika

-Pojechali załatwić coś z menagerem i wrócą dopiero za dwa dni

-I nic nam o tym nie powiedzieli ?

-To był szybki wyjazd a was nie chcieli budzić

-Mówiłam – wtrąciłam przewracając oczami

-Ale co mówiłaś córeczko ?

-Bo Weronika wtargnęła mi rano do pokoju i mnie obudziła bo chłopaków nie ma – powiedziałam krzyżując ręce na klatce piersiowej

-Naprawdę ? -  zwróciła się do Weroniki i zaśmiała się

-Tak – Weronika  odpowiedziała szybko

-Too my już idziemy – powiedziała łapiąc mnie za rękę i ciągnąc w stronę wyjścia

-Co ci się stało ?

-Nie nic

-Ale przecież widzę 

-Nie nic 

-Chodźmy na zakupy

-Okej

Hmm ewidentnie widzę że Weronikę coś trapi ale co to może być ?  Jeju i czemu ona mi nie chce tego powiedzieć ? No trudno sama powie jak będzie chciała…

-Ej Sara dostałam sms czekaj

-Od kogo ?

-Od Charliego napisał że przeprasza że nie powiadomił o wyjeździe ale sam o nim nie wiedział i wyszło to strasznie spontanicznie

-No w sumie dobrze że napisał prawda ?

-No tak , a Leo pisał coś do ciebie ?

-Przecież wiesz że nie wychodzę z telefonem często i leży on spie spokojnie u mnie w pokoju na komodzie

-Ohh wiem zabierałabyś go częściej

-Nie..- zaśmiałam się , gdy weronika miała poważną minę

-Weronika ?

-Co ?

-Co ci się dzieje ?

-Nie nic a co by miał mi się dziać ?

-Ohh niech ci będzie

-Chodźmy na shake

~Leo~

-No to mamy wszystko załatwione

-Leo myślisz że im się spodoba ?- zapytał mnie Charlie

-Myślę że tak

-Załatwimy jeszcze kilka spraw i myślę że będzie idealnie a ty co o tym myślisz ?

-Yhmmm

-To chodźmy !

~Weronika~

Jak ja mam Sarze to powiedzieć hmm na pewno się zdenerwuje , że akurat teraz musiał się odezwać co mu odwaliło ? Teraz może pójdę z Sarą gdziekolwiek aby zająć się i nie myśleć o nim rozmyślając nad tym nie odzywał się do mnie a teraz nagle co mu odbiło

-Yhh ! - powiedziałam to niestety na głos

-Co yhh ?  Już ci się na zakupach nie podoba ?- zapytała mnie z poirytowaniem Sara

-Nie nie ale może chodźmy na pizzę ?

-Dziwnie się zachowujesz chciałabym w końcu wiedzieć co się stało - powiedziała stanowczym głosem moja siostra

-Nie nic się nie stało gwarantuję

-Yhym wmawiaj sobie nie to nie jak się zdecydujesz to mi powiesz

-Oj Sara to nie tak

-To jak ? Nie ufasz własnej siostrze ?

-Nie no ufam ale

-Ale ja już idę do domu

-Sara poczekaj !

~Sara~

Boże co jej się stało dlaczego się tak dziwnie zachowuje? Dlaczego nie chce mi nieczego powiedzieć ? Postanowiłam ją zostawić wiem, to moja siostra ale niech sobie przemyśli to co się stało może w końcu odważy mi się to powiedzieć. Myśląc tak całą drogę nie wiem kiedy znalazłam się już w domu , gdy weszłam do środka pani Victoria gotowała obiad

-Hej słoneczko jak się czujesz ?

-Ujdzie- powiedziałam wypuszczając z całej pary powietrze- podchodząc do kuchni

-Co się stało ?

-Weronika się strasznie dziwnie zachowuje

-Hmm może coś się stało , daj jej to przemyśleć a sama przyjdzie ci powiedzieć o problemie

-Tak pani myśli ?

-Jasne a teraz zmykaj na górę i przyjdź za chwilę na obiad

-Dobrze

-Gdy weszłam na górę była taka cisza i spokój , weszłam do swojego pokoju wzięłam telefon i zobaczyłam wiadomości i nieodebrane połączenia od Leo

-Ohh jestem zmęczona, nie mam siły mu odpisywać yhh do tego źle się czuję

Pójdę powiedzieć pani Victorii że nie zjem obiadu i położę się spać

~Weronika~

Po tym jak Sara poszła postanowiłam się udać do parku i przemyśleć wszystko od nowa w końcu przeszłość zawsze wraca do człowieka, gdy tak rozmyślałam siedząc na ławce koło mnie usiadła mała dziewczynka i zapytała

-Czemu się smucisz ?

-Oh- westchnęłam nie wiedząc co odpowiedzieć dziewczynce

-Z problemami trzeba walczyć a nie się poddawać – powiedziała chwytając mnie za rękę

-Wiem , tylko że to nie jest takie łatwe

-Jest , wystarczy że spojrzysz na to z dobrej strony i nie będziesz szukać innych ścieżek

-Jesteś bardzo mądra wiesz o tym ?

-Tutaj nie chodzi o mądrość, tylko o to co teraz czujesz  nie możesz patrzeć w przeszłość musisz o tym komuś powiedzieć i nie możesz szukać wszędzie czegoś złego

-Naprawdę jesteś mądra

-Dziękuję , a może teraz pobawisz się ze mną ?

-Jasne a w co takiego ?

-Chowanego , ja się kryję a ty liczysz

-Dobrze więc zaczynam

-Jeden,dwa, trzy….

~Sara~

Obudziłam się przez mój dzwoniący telefon był to Leo

-Hej kochanie , czemu nie odbierasz i nie odpisujesz na sms

-Przepraszam cię ale byłam z siostrą rano na zakupach i wiesz dobrze , że nie noszę telefonu ze sobą za często

-Wiem, przepraszam ze nie powiedziałam o wyjeździe

-Tak wiem to było nagłe i spontaniczne rozumiem , w końcu jesteście gwiazdami nie będziecie cały czas z nami

-Gdyby to było możliwe , chciałbym być z tobą wszędzie

-Oh

-Coś się stało ?

-Nie , ale się troszkę źle czuję

-To może poproś moja mamę żeby zawiozła cię do lekarza

-Leo to nic poważnego

-Dobrze , ale jak by się coś działo od razu mów

-Dobrze będę mówić

-No księżniczko będę leciał mamy jeszcze dużo spraw do załatwienia

-No dobrze buziaczki

-Do zobaczenia po jutrze

-Pa

Rozmawialiśmy z Leo prawie godzinę , poprawił mi  humor swoim ciepłym głosem.Zeszłam na dół ,aby zjeść kolację  gdzie spotkałam panią Victorię

-Hmm zgłodniała ?

-Tak i to bardzo – zaśmiałam się

-Weronika już wróciła ?

-Nie , nie widziałam jej

~Weronika~

Świetnie mi się z tobą bawiło ale ja już powoli będę szła do domu

-Dobrze a spotkamy się jeszcze ?

-Tak , na pewno  pożegnałam się z dziewczynką i udałam się w stronę domu

Ta dziewczynka była strasznie mądra jak na swój wiek a z tego co mi mówiła miała 6 lat , hmm może to dziwne ale miała rację i chyba powiem Sarze co się stało pomoże mi w jutrzejszym dniu  dobrze że nie ma Charliego ….

~Sara ~

Gdy już zjadłam kolację udałam się na górę i wzięłam prysznic po czym ubrałam piżamę

 i położyłam się spać gdy nagle usłyszałam pukanie do drzwi

-Hej śpisz ?

-Nie, nie śpię

-Bo wiesz ja przemyślałam to i przepraszam ale przerosło mnie to

-Wiesz że możesz mi mówić o wszystkim prawda ?

-Tak ja wiem tylko, że

-Co że ?

-Bo to nie jest takie łatwe jak ci się wydaje

-Weronika jestem twoją siostrą mi możesz mówić o wszystkim

-Wiem, ja jeszcze raz przepraszam, ale zgadnij kto do mnie napisał

-E Charlie ?

-Nie pamiętasz  może Tomka

-Tego idiote ?!

-Tak napisał do mnie chce się ze mną spotkać jutro

-Że co ?

-Najpierw idiota z tobą zrywa a teraz się do ciebie odzywa nie wierzę

-No i co ja mam teraz zrobić Sara

-Hm wiem wyśpijmy się rano pogadamy i zobaczymy może coś zdziałamy dobrze że nie ma Charliego byłby problem siostrzyczko

-Sara ale ja się naprawdę martwię, wiesz jaki on był

-Wiem ale damy sobie radę a teraz dobranoc

~*~

-Sara , Sara patrz !

-Szybko zerwałam się z łóżka widząc przerażoną Weronikę 

~*~

No to kolejny rozdział. Wow już tyle rozdziałów za nami hmm ciekawe co tu robi Tomek dowiecie się wszystkiego w następnym rozdziale  a teraz buźka a i pamiętajcie komentujecie motywujecie ;) /Sella